Εσύ `σαι άγραφο χαρτί χιονάτο περιστέρι
κι εγώ παλιό τεφτέρι
εγώ κατάστιχο παλιό και πολυκαιρισμένο
χαρτί κιτρινισμένο
κάθ’ εποχή που πέρασε έγραψε μια σελίδα
λίγο το γέλιο κι η χαρά πάρα πολύς ο πόνος
πολλά και τ’ ανορθόγραφα που δυστυχώς δεν είδα
μα τώρα πια διόρθωση δεν επιτρέπει ο χρόνος

Άνοιξε τις σελίδες μου πριν γράψεις τις δικές σου
και μη δεχτείς ποτέ σου
αμφίβολα αισθήματα να γράψουν λαθεμένα
ως το `καναν σε μένα
κράτησε ότι βρεις καλό και κάνε το δικό σου
πέταξε πια στα άχρηστα τα λάθη τα δικά μου
τώρα μπορείς προτού διαβεί και σένα ο καιρός σου
να γράψεις κάτι όμορφο, αυτό ζητά η καρδιά μου