Μαύρα σύννεφα ζυγώνουν
στόχος είμαι και με λιώνουν
μισθοφόροι με σταυρώνουν.
Και λέω.

Τα Βαλκάνια στο κέρας
τρύπιος χάρτης σαν φλογέρα
μαύρα φίδια στον αγέρα.
Και λέω.

Ο θεός να μας φυλάει
απ’ το δράκο που αλυχτάει
σε μια οθόνη που τρυπάει σα σφαίρα.

Στα παιχνίδια των θαυμάτων
σ’ ένα κόσμο ανιάτων
για το δίκιο των θυμάτων να κλαίω.

Ψέματα και αλήθειες στα παράθυρα
χάνονται τα νιάτα μου σαν λάφυρα.
Μοιάζει τρομοκράτης ο αιώνας
θαυματοποιος απατεώνας.

Με πυρηνικά ολοκαυτώματα
γέμισε ο πλανήτης πάλι πτώματα.
Σε μια εκ προμελέτης τραγωδία
δώσε το χρησμό σου Τειρεσία.

Όμορφα παιδιά, όμορφα καίγονται
σπάσε πια τη στάμνα να τη σέβονται
μες του κόσμου την απελπισία
ψάχνω της ζωής μου την ουσία.

Που `ναι ο άνθρωπος και που `ναι ο θεός
ότι λάμπει εδώ δεν είναι πια χρυσός.
Με Αριστοτέλη και με Πλάτωνα
κούρδισε τα όργανα τα άτονα.

Ξέφρενη παιδεία στα κυκλώματα
μοιάζει ραψωδία με μπαλώματα
μια κατάληψη μου να τα κάνει
έξω απ’ το παιχνίδι να σε βγάλει

Πάψατε είπα πυρ και πιάστε το χορό
δανικά τα ρούχα είναι που φορώ
στην αγάπη σου και πάλι δίνομαι
στον καινούριο αιώνα σου αφήνομαι.

Χάθηκε η αγάπη μες το βλέμμα σου
φονικός ιός μέσα στο αίμα σου.
Άνθρωποι μιλούν μ’ ανθρώπους μοιάζουνε
όμως τη ζωή μου την τρομάζουνε.

Θα στείλω Καρυάτιδες
μαζί και την Ευρώπη
να δώσουν πάλι λίγο φως
του Προμηθέα δεσμώτη.