Τα στάχυα τα ξανθά σαν κυματίζουν
τα όμορφα μαλλιά σου μου θυμίζουν
τα μάτια σου τα βλέπω στις ελιές
το πρόσωπό σου πάνω στις μηλιές

Όπου κι αν πάω κι όπου σταθώ
αδύνατο αγάπη μου να μη σε θυμηθώ

Σαν βλέπω τα λεμόνια με ζαλίζουν
αν ήξερες κι αυτά τι μου θυμίζουν
στο κόκκινο κεράσι πιο πολύ
θυμάμαι των χειλιών σου το φιλί

Στο λόγγο τα πουλιά σαν κελαηδούνε
τα λόγια σου στ’ αυτιά μου αντηχούνε
χαμόγελο δικό σου η αυγή
που λάμπει και φωτίζει όλη τη γη