Στη δουλειά μου στο δρόμο στο σπίτι
πάντα ένα κομμάτι μου λείπει
που απρόσμενα το έχασα.
Ξενυχτάω και άσκοπα μπλέκω
είναι η σκέψη γκρεμός κι όλο πέφτω
στην ανάγκη σου δεν ξέχασα.

Πολλά είχες πει στην καρδιά μου πολλά
τώρα βήματα κάνω δειλά
σ ένα κόσμο που αλλάζει τρελά.

Πού είσαι
σε ποιο σώμα επάνω μ’ αρνείσαι
τη ζωή μας σε ποιον διηγείσαι
και πως καις τα δικά μας φτερά.
Πού είσαι
έτσι εύκολα πως παραιτείσαι
το παράθυρο γύρνα και κλείσε
που φυσάει τρελά μοναξιά.
Πού είσαι.

Σε τηλέφωνα και συζητήσεις
τ’ όνομά σου θα πω για να ζήσεις
μες στα λόγια μου, μου έλειψες.
Στο μυαλό μου γυρνούν γεγονότα
με το δίκιο μου πάλι σε κόντρα
ξαναέρχομαι που έφυγες.

Πολλά είχες πει στην καρδιά μου πολλά
τώρα βήματα κάνω δειλά
σ ένα κόσμο που αλλάζει τρελά.

Πού είσαι
σε ποιο σώμα επάνω μ’ αρνείσαι
τη ζωή μας σε ποιον διηγείσαι
και πως καις τα δικά μας φτερά.
Πού είσαι
έτσι εύκολα πως παραιτείσαι
το παράθυρο γύρνα και κλείσε
που φυσάει τρελά μοναξιά.
Πού είσαι.