(Ψηλά από την ερημική ατμόσφαιρα…
με αιθέριους κραδασμούς…
ξυπνάνε μνήμες όντων που έχουνε χαθεί…
σε προαιώνιους πολέμους…

Σαν από εφιάλτη ονειρικό…
«ακούγονται» στα ερημικά τοπία οι φωνές τους…)

Όντα χαμένα σε πολέμους ιερούς!...
Εμείς!...

Κάποτε…
βαθειά μέσα σε όνειρο παράξενο…
είχαμε χαθεί…

Όντα υπνωτισμένα…
πολεμούσανε…
με άλλα υπνωτισμένα όντα…

Σημαίες…
Λάβαρα και Σταυροί…
στον θάνατο οδηγούσανε τα όντα!...

Για έναν ιερό σκοπό!...

Για έναν φανταστικό Θεό!...

Για Παραδείσους και Κολάσεις!...

Που ποτέ δεν βρήκαμε!...

Όταν για τον σκοπό αυτόν χαθήκαμε!...

Ξυπνώντας…
από εκείνο το όνειρο…
σε άλλων ονείρων κόσμους!...

(Οι ονειρικές φωνές…
μες στον Ναό της Ελευθερίας…
μ’ αιθέρια αίσθηση ερημική…
ψηγμάτων κόκκων άμμου…
σβήνουν…)


* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Ο Ναός της Ελευθερίας» - 2016)