(Κάτι… αδιόρατο…
νοιώθουν να έρχεται…
από το βάθος του Χρόνου…

Φωνές… ονειρικές…
αρχίζουν να ακούγονται…
ψηλά από τον ουρανό…
σαν από άλλους κόσμους…)

Όντα!...
Άυλα όντα εμείς!...
Σε άλλους κόσμους άυλους έχουμε χαθεί!...

Αφού σ’ έναν Πλανήτη Γη…
στο παρελθόν…
σαν χωματένια όντα είχαμε υπάρξει!...

Σε κόσμους άυλους αιώνια ταξιδεύουμε…
αμέτρητων ονείρων!...

Χωρίς ποτέ!...
Σε αυτά που είχαμε πιστέψει να έχουμε βρεθεί!...

Σε Παραδείσους ή Κολάσεις!...

Μόνο…
κάποιες φορές…
πάνω από χωματένιους τόπους…
αιωρούμαστε!...

Εικόνες…
βλέποντας από το παρελθόν…

Εικόνες…
φριχτών ιερών πολέμων!...

(Τα όντα επάνω στο βουνό…
νοιώθουν μια θλίψη απέραντη…
μες από έναν στοχασμό βαθύ…
μέσα τους να γεννιέται…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Ο Ναός της Ελευθερίας» - 2016)