(Μες στην απόλυτη σιωπή…
οι φωνές από τα βάθη του απέραντου ουρανού…
στον γήινο αέρα επιστρέφουν…)

Φωνές εμείς υπάρξεων!...

Σαν χωματένια όντα… ζήσαμε πολύ παλιά…
σε έρημες περιοχές κι ερήμους…

Πιστεύοντας…
ότι κάποιο ον ανώτερο…
τον κόσμο μας είχε φτιάξει…

Τώρα…
χαμένα όντα εμείς…
σε κόσμους ατελείωτους ταξιδεύουμε…
σε μια αλυσίδα ονείρων…

Στ’ όνειρο εκείνο της ζωής…
κάποιον δημιουργό αναζητούσαμε…
χωρίς ποτέ να βρούμε!...

Μια λέξη ηχούσε τότε και ηχεί ακόμα μέσα μας βαθειά…
από τα χωματένια όντα…
Μες από τις δύο πίστεις που είναι η μία η παλιά…
«Προφήτες!...»

Λέξη…
που ηχεί και θα ηχεί…
απ’ τα υπνωτισμένα όντα στους αιώνες!...

(Ενώ οι ήχοι των φωνών…
στον σκοτεινό ουρανό αρχίζουνε να σβήνουν…
νέες φωνές μες από τις φωνές που χάνονται…
στην κορυφή του κόσμου φθάνουν…)

Υπνωτισμένα όντα!...
Εμείς!...

Φωνές…
για υπνωτισμένα όντα ακούσαμε!...
Όντα…
που χάθηκαν μες στους αιώνες!...

Μες σε πολέμους φοβερούς…
η ύπαρξή μας χάθηκε!...

Πιστεύοντας…
σε κάποιας παλιάς διαθήκης…
Παραδείσους… Προφήτες… και Κολάσεις…

(Τα γήινα όντα…
ακούνε να φθάνουν σε όλο το βουνό…
οι νέες φωνές όντων που χάθηκαν…
σε ιερούς πολέμους…

Τα όντα…
με μια μετέωρη αίσθηση…
κοιτάζουνε στον ουρανό…
περιμένοντας τις φωνές να συνεχίσουν…

Μες απ’ τα βάθη τ’ ουρανού…
οι φωνές απ’ τα χαμένα όντα σε ιερούς πολέμους…
συνεχίζουν…)

Όντα…
χαμένα σε ιερούς πολέμους…
εμείς!...

Φωνές Αλήθειας…
προφητών ακούσαμε!...

Μες απ’ του σκοτεινού ουρανού…
το απέραντο Χάος!...

Σαν χωματένια όντα…
κάποιο δημιουργό αναζητούσανε…
χωρίς ποτέ να βρούνε!...

(Τα όντα επάνω στο βουνό…
σε δέος και έκσταση έχουν «χαθεί…»
μες από τις φωνές των όντων που είχανε χαθεί…
σε ιερούς πολέμους…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Ο Ναός της Ελευθερίας» - 2016)