(Πολύχρωμες…
καμπυλωτές γραμμές…
που πάλλονται σαν αφρισμένα κύματα…
οι Γαλαξίες πλησιάζουν…
Ήχοι απόμακροι αρχίζουν να ακούγονται…
Ήχοι κυμάτων…
Οι ήχοι κυμάτων…
γίνονται πιο έντονοι…
ενώ μες από τα αφρισμένα κύματα…
εμφανίζεται το υγρό στοιχείο…
Οι Γαλαξίες συνεχίζουν το ταξίδι τους…
Νοιώθοντας...
της παράξενης…
διαστημικής θάλασσας… την υγρή μορφή…
φωνές μετέωρες…
γαλαξιακές φωνές…
αρχίζουν να ταξιδεύουν…)

Γαλαξίες!... Εμείς!...

Σε θάλασσα παράξενη…
με χρώματα… άπειρα…
ταξιδεύουμε…

Θάλασσα…
που οι Ήλιοι μας…
δεν σβήνουν…

Ήλιοι!... Εμείς!...

Μες σε υγρό στοιχείο…
ταξιδεύουμε…

Νερό…
θαλασσινό… ατέλειωτο…
χωρίς να σβήνει τις φωτιές μας!…

Πλανήτες!... Δορυφόροι!…
Εμείς!...

Η ύπαρξή μας…
σε θάλασσα απέραντη…
έχει χαθεί…

Οι περιστροφές μας…
νοιώθουμε να μειώνονται…
απ’ το υγρό στοιχείο…

Αστεροειδείς!... Εμείς!...

Μέσα σε άλλον κόσμο…
αιωρούμαστε…

Η φύση του… η πολύχρωμη…
είναι πιο πυκνή…
απ’ το σκοτάδι που τριγύρω έχει χαθεί…

Κομήτες!... Εμείς!...

Η παγερή μας ύπαρξη…
όχι ψυχρή…
ύπαρξη άλλη νιώθει…

Μια αίσθηση… παράξενη…
την μνήμη μας ξυπνάει…

Υγρή…
υπήρξαμε μορφή…
πριν παγωμένη πάρουμε όψη…
μες στο Χάος…

Αστρική Σκόνη!...
Εμείς!...

Υγρό…
στοιχείο διασχίζουμε…
πολύχρωμο…

Άπειρης ομορφιάς…
χρώματα διάφανα…
τριγύρω μας…

Σ’ ένα θαλασσινό…
ταξίδι…
φανταστικού ονείρου…

(Το υγρό…
πολύχρωμο στοιχείο της θάλασσας…
αρχίζει αμυδρά…
να χάνεται… να σβήνει…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Οι Άλλοι Κόσμοι» - 2012)