Μόνο τα δικά σου χείλη
όταν με φιλήσουνε
και νεκρός να είμαι ακόμα
θα με αναστήσουνε.

Στον κόσμο αυτόν καμιά γυναίκα άλλη
δεν έχει τόση δύναμη μεγάλη.
Μόνον συ αγάπη μου χρυσή
μ’ αρρωσταίνεις, με πεθαίνεις
κι όταν θέλεις μ’ ανασταίνεις.

Μόνο τα γλυκά σου μάτια
όταν με κοιτάζουνε
χρυσοστόλιστα παλάτια
στη ζωή μου τάζουνε.

Στον κόσμο αυτόν καμιά γυναίκα άλλη
δεν έχει τόση δύναμη μεγάλη.
Μόνον συ αγάπη μου χρυσή
μ’ αρρωσταίνεις, με πεθαίνεις
κι όταν θέλεις μ’ ανασταίνεις.

Μόνο τα δικά σου χέρια
όταν με χαϊδέψουνε
την καρδιά μου που πονάει
θα μου τη γιατρέψουνε.

Στον κόσμο αυτόν καμιά γυναίκα άλλη
δεν έχει τόση δύναμη μεγάλη.
Μόνον συ αγάπη μου χρυσή
μ’ αρρωσταίνεις, με πεθαίνεις
κι όταν θέλεις μ’ ανασταίνεις.