Βαρέθηκα να ζω με ενδεχόμενα
συγκρίσεις, προηγούμενα κι επόμενα
να χάνω το παρόν που αυτό με καίει
και ύστερα να ψάχνω τι μου φταίει

Βαρέθηκα να βλέπω τα συμπτώματα
να γράφω διευθύνσεις και ονόματα
ανθρώπων που μου γύρισαν τις πλάτες
βαρέθηκα εμπόρους και πελάτες

Να κάνουνε στο χρόνο μου κατάληψη
να ζω το ίδιο έργο σ’ επανάληψη
οθόνες να κοιτάω κι αριθμούς
να κάνω μια ζωή συμβιβασμούς...

Βαρέθηκα τον άψυχο τον έρωτα
τα βράδια με τους φίλους τα ξενέρωτα
Βαρέθηκα τους στίχους, τα συνθήματα
τα λόγια και τα εύκολα αισθήματα...

Βαρέθηκα να κρίνω τα φαινόμενα
να είμαι μόνο για παραλειπόμενα
προβλέψεις ισχυρών να δικαιώνω
να βλέπω των ονείρων μου το φόνο

Με ρίξαν στου αιώνα τα απόβλητα
και έχασα τα λίγα τα απόλυτα
σ’ αυτό που λεν αυτοί πολιτισμό
εγώ βαράω το συναγερμό...