Θωρώ σε πως μαραίνεσαι
βιόλα μου στο μετόχι.
Μα δεν μπορώ και να γενώ
για σένα πρωτοβρόχι.

Η απουσία σου βροχή
που πέφτει λίγη λίγη.
Κι έγινε ο κόσμος γύρω μου
θάλασσα και με πνίγει.