Κουρασμένο κορμί, ψυχή παιδική.
Η ανάσα του δράκου σε σέρνει κι απόψε
σε κίβδηλη νύχτα σε τροχιά διαφυγής.
Το τέλος του μύθου που ψάχνεις
δε θα `ναι εκεί.

Φλόγα βουβή, αγωνία πικρή.
Μια μαύρη συνήθεια σε σπρώχνει κι απόψε
σε λατρεία θανάτου, λιτανεία χαμού.
Το τέλος του μύθου που ψάχνεις
δε θα `ναι εκεί.
Κι η Νέμεσις ούτε κι απόψε
δε θα `ναι εκεί.

Ματωμένη μορφή, λαχτάρα κρυφή
Την ώρα του φόβου προσμένεις κι απόψε
μα η νύχτα στενεύει κι η στιγμή δε θα `ρθει.
Το τέλος του μύθου που ψάχνεις
δε θα `ναι εκεί.
Κι η Νέμεσις ούτε κι απόψε
δε θα `ναι εκεί.
Κι η λύτρωση ούτε κι απόψε
δε θα `ναι εκεί.

Ανάσα κομμένη, φωνή ραγισμένη
Τα όνειρα σβήνουν στη ματιά σου κι απόψε
και άδειος θα μείνεις προσδοκώντας το φως.
Το τέλος του μύθου που ψάχνεις
δε θα `ναι εκεί.
Κι η Νέμεσις ούτε κι απόψε
κι η λύτρωση ούτε κι απόψε
και τίποτα ούτε κι απόψε
δε θα συμβεί.