Θέλω ένα γράμμα να σου γράψω αλλά φοβάμαι
για να σου πω ότι τις νύχτες δεν κοιμάμαι
μ’ ένα παράπονο και τόσες αναμνήσεις
που εσύ δεν μπόρεσες ποτέ σου ν’ αγαπήσεις.

Θα `θελα ακόμα να σου γράψω ότι πονάω
ότι είμαι ευαίσθητος μα σπάνια έτσι αγαπάω
εγώ μαράθηκα μα εσύ φρέσκο λουλούδι
που καμαρώνει όταν του γράφουν ένα τραγούδι.

Δε σε ξεπέρασα ποτέ ψυχή μου μόνιμε καημέ
ισοπεδώθηκα, αλλού δε δόθηκα και αυτό είναι κρίμα.
Δε σε ξεπέρασα ποτέ ταλαιπωρήθηκα ε, και
πάντοτε λείπαμε από όσα είπαμε μια παντομίμα.

Πόσο θα ήθελα να γράψω ένα τραγούδι
που να μιλάει για ένα γήινο αγγελούδι
όπως δε βρίσκω λόγια κατάλληλα για να το πω
άσε που όλοι πια στο τέλος θα με πουν τρελό.

Δε σε ξεπέρασα ποτέ ψυχή μου μόνιμε καημέ
ισοπεδώθηκα, αλλού δε δόθηκα και αυτό είναι κρίμα.
Δε σε ξεπέρασα ποτέ ταλαιπωρήθηκα ε, και
πάντοτε λείπαμε από όσα είπαμε μια παντομίμα.