Στα φορτηγά και στα γκαζάδικα δυο άντρες φίλοι
στης Σαλονίκης τα Λαδάδικα γίνονται μύλοι.
Με δυο φωτιές τα τσιπουράδικα, ρόγες σταφύλι
πίνουν αγάπες στα ορθάδικα, βαμμένα χείλη.

Οι ναύτες που μπαρκάρανε κι οι ναύτες που κουμάρανε
απ’ το φιλί μια τζούρα
τον πόνο το μαρκάρανε, ταξίδια σιγοντάρανε
και `πνιξαν τη χασούρα.

Στα φορτηγά τα μεσημέρια τους δυο ναύτες μόνοι
μετράνε σκόρπια καλοκαίρια τους, κάνουν τιμόνι.
Χάνουν τις νύχτες στα αστέρια τους, θεός θυμώνει
ο Ποσειδώνας τα φεγγάρια τους τα καμακώνει.

Οι ναύτες που μπαρκάρανε κι οι ναύτες που κουμάρανε
απ’ το φιλί μια τζούρα
τον πόνο το μαρκάρανε, ταξίδια σιγοντάρανε
και `πνιξαν τη χασούρα.