Μονάχη μου μες στη ζωή
πάντοτε περπατάω
μα δεν το βρίσκω το σκαλί
για ν’ ακουμπήσω το κορμί
γιατί πολύ πονάω.

Σε μένα δεν ταιριάζουνε
γέλια χαρές λουλούδια
παρά μονάχα δάκρυα
και θλιβερά αχ, τραγούδια.

Στα δάση μέσα τριγυρνώ
κι όλο φαρμάκια πίνω
και στο δενδρί που θα σταθώ,
μόλις τ’ αγγίξω το φτωχό
μαραίνεται κι εκείνο.

Σε μένα δεν ταιριάζουνε
γέλια χαρές λουλούδια
παρά μονάχα δάκρυα
και θλιβερά αχ, τραγούδια.