Όλος ο κόσμος με κατακρίνει,
όλος ο κόσμος με μισεί,
γιατί, παράνομα, σ’ έχω αγαπήσει,
γιατί, παράνομα, πονάς κι εσύ.

Δε με πειράζουν λόγια του κόσμου
και δε με νοιάζει ό,τι κι αν πουν,
μπορούν, μονάχα, να με νιώσουν
όσοι, παράνομα αγαπούν.

Παρανομία μου, αγάπη μία μου,
πρώτη στη σκέψη και στο νου,
ήταν της μοίρας μου να σ’ αγαπήσω
και να `σαι ταίρι αλλουνού.

Όταν σε σφίγγω στην αγκαλιά μου
κι όταν μου λες πως μ’ αγαπάς,
γλυκαίνει ο πόνος στην καρδιά μου
κι ότι το ξέρω, σ’ εκείνον θα πας.

Μαζί σου βρήκα ό,τι δεν μπόρεσα
σε άλλη αγάπη για να το βρω,
πάνω στον πόνο μου, χαρές κι ελπίδες,
εσύ μου δίνεις για να χαρώ.

Παρανομία μου, αγάπη μία μου,
είσαι για μένα ο Θεός,
αίμα στη φλέβα μου, σκέψη στο νου μου
και στην καρδιά μου είσαι παλμός.

Είναι οι ελπίδες μου φυλακισμένες,
τα όνειρά μου μέσ’ στη φωτιά,
κρυφός ο πόθος μου, χαρές κλεμμένες
από μια άλλη αγκαλιά.

Δεν ξέρω αν είναι αμαρτία
κι αν είναι λάθος μου που σ’ αγαπώ,
μα αν είναι λάθος, γλυκιά μου αγάπη,
είσαι το λάθος μου, το πιο γλυκό.

Παρανομία μου, αγάπη μία μου,
πρώτη στη σκέψη και στο νου,
ήταν της μοίρας μου να σ’ αγαπήσω
και να `σαι ταίρι αλλουνού,
και να `σαι ταίρι αλλουνού,
και να `σαι ταίρι αλλουνού.