Μακάρι να σε πίστευα και να `μενα μαζί σου,
μακάρι, εγώ να πίστευα τα λόγια που μου λες,
μακάρι να μην ήξερα πως λες υπερβολές.

Πάλι καλά που δεν κατάλαβα αργά τον χαρακτήρα σου,
να τυραννάς όσους, στ’ αλήθεια, σ’ αγαπάν, είναι στη μοίρα σου,
πάλι καλά, πως μ’ αγαπάς, τον εαυτό μου που δεν έπεισα,
το είδα απλά, όπως σε βρήκα μία νύχτα, έτσι σ’ έχασα.

Μακάρι, εγώ να πίστευα, λιγάκι, ότι σου λείπω,
μακάρι, εγώ να πίστευα, στ’ αλήθεια, πως με θες,
μακάρι να μην ήξερα τα όνειρα πως καις.

Πάλι καλά που δεν κατάλαβα αργά τον χαρακτήρα σου,
να τυραννάς όσους, στ’ αλήθεια, σ’ αγαπάν, είναι στη μοίρα σου,
πάλι καλά, πως μ’ αγαπάς, τον εαυτό μου που δεν έπεισα,
το είδα απλά, όπως σε βρήκα μία νύχτα, έτσι σ’ έχασα.