Μη μου ζητάς τσιγάρο, μη μου ζητάς,
το ξέρω πως θα φύγεις και πως με παρατάς,
ένα τσιγάρο μένει να το καπνίσουμε,
να πούμε δυο κουβέντες και να χωρίσουμε.

Ήμουν για σένα΄κάποτε, πνοή να σ’ ανασαίνω,
η σπίθα και η πυρκαγιά, τσιγάρο αναμμένο,
αφού μου πήρες τη φωτιά, μια τελευταία ρουφηξιά
και με πετάς σβησμένο.

Μη μου ζητάς τσιγάρο, μη μου ζητάς,
με την απόφασή σου με καις και με πονάς,
τη γόπα του θα σβήσεις μέσ’ στο τασάκι σου
θα βάλεις το καπέλο και το σακάκι σου.

Ήμουν για σένα΄κάποτε, πνοή να σ’ ανασαίνω,
η σπίθα και η πυρκαγιά, τσιγάρο αναμμένο
κι αφού μου πήρες τη φωτιά, μια τελευταία ρουφηξιά
και με πετάς σβησμένο.

Μη μου ζητάς τσιγάρο, μη μου ζητάς,
όταν θα το τελειώσεις, στην άλληνε θα πας,
η νύχτα θα σε πνίξει μέσα στα χάδια της
κι εγώ θα μείνω μόνη, με τα σκοτάδια της.

Ήμουν για σένα΄κάποτε, πνοή να σ’ ανασαίνω,
η σπίθα και η πυρκαγιά, τσιγάρο αναμμένο,
αφού μου πήρες τη φωτιά, μια τελευταία ρουφηξιά
και με πετάς σβησμένο.