Φιλιόμαστε στο Πήλιο και γκρίνιαζες,
μου γύρευες στη Μύκονο να πάμε
και ύστερα, στο πλοίο, γνώμη άλλαζες,
μα πιο καλά στα Τρίκαλα περνάμε.

Γιατί θέλεις, φως μου, να τρωγόμαστε,
τί θαρρείς πως είναι η Ελλάδα,
μια γωνιά στον ήλιο να βρισκόμαστε
και το βράδυ λίγη φεγγαράδα,
χόρεψε αγάπη μου κι είναι καλοκαίρι,
χόρεψε αγάπη μου κι είμαστε μαζί.

Στα Γιάννενα ζητούσες Δωδεκάνησα
και στις Κυκλαδες ήθελες Αθήνα,
στη Λάρισα θυμόσουν πάλι τα νησιά
και όλα αυτά μωρό μου σ’ ένα μήνα.

Γιατί θέλεις, φως μου, να τρωγόμαστε,
τί θαρρείς πως είναι η Ελλάδα,
μια γωνιά στον ήλιο να βρισκόμαστε
και το βράδυ λίγη φεγγαράδα,
χόρεψε αγάπη μου κι είναι καλοκαίρι,
χόρεψε αγάπη μου κι είμαστε μαζί.