Ζούσα στην μοναξιά μου, μέσα στην συννεφιά,
διψούσε η καρδιά μου για λίγη συντροφιά
κι ήρθες εσύ, κι οι λύπες σβήσαν ένα πρωί
και με τα λόγια που είπες μου ομόρφυνε η ζωή.

Ήταν γραμμένο, στη ζωή, να σε γνωρίσω,
ήταν γραμμένο, φλογερά, να σ’ αγαπήσω,
να πλέξω όνειρα για σένα, μαγικά
κι απ’ τα φιλιά σου, να μεθύσω, τα γλυκά.

Ήταν γραμμένο, σαν τον ήλιο, να φωτίσεις
το μονοπάτι της ζωής μου, το θολό,
με τα παιχνίδια των ματιών σου να με πείσεις,
μέσα στον κήπο της αγάπης σου, να μπω.