Πώς να ξεχάσω λοιπόν, στης νύχτας το σκοτάδι,
το αδιάφορό σου χάδι, το παιδικό
κι όμως, είσαι της ζωής μου ο ληστής
κι όμως, είσαι ο πιο τέλειος εραστής.

Κι όμως, είσαι της ζωής μου ο ληστής
κι όμως, είσαι ο πιο τέλειος εραστής,
κι όμως, είσαι, είσαι.

Μην μου θυμίζεις ξανά, στιγμές ευαισθησίας,
που με δόσεις ειρωνείας πάντα μιλάς,
κι όμως, είσαι της ζωής μου ο ληστής
κι όμως, είσαι ο πιο τέλειος εραστής.

Κι όμως, είσαι της ζωής μου ο ληστής
κι όμως, είσαι ο πιο τέλειος εραστής,
κι όμως, είσαι, είσαι.

Κι όμως, είσαι της ζωής μου ο ληστής
κι όμως, είσαι ο πιο τέλειος εραστής,
κι όμως, είσαι της ζωής μου ο ληστής
κι όμως, είσαι ο πιο τέλειος εραστής,
κι όμως, είσαι, είσαι, κι όμως, είσαι, είσαι,
κι όμως, είσαι, είσαι.