Σε μια φούστα σκιστή να κουνιώνται οι γοφοί της
και το στήθος της εκεί, ανοιχτό σαν λουλούδι,
πάντα μ’ ένα όμορφο λουλούδι,
καθώς περνούσε απ’ τα στέκια των φρικιών,
καθώς γονάτζε στο σκοτάδι των κινηματογράφων,
ρουφώντας τις ανταύγειες της οθόνης,
κάτω από τις πολυθρόνες,
καθώς φυλάκιζε μια πόλη στην πορφυρή της, μέσα, φυλακή,
την ατμόσφαιρα γλύφοντας μ’ ένα τραγούδι.

Πάντα μ’ ένα όμορφο τραγούδι, να ψιθυρίζει
στ’ αυτάκια των αστών, Θεσσαλονίκη των ψιθύρων,
για να σου θυμίζει την εποχή της Τζένης la revolution.
Που περπατούσε χωρίς να βουλιάζει στον Θερμαϊκό,
της Δύσης, μαζεύοντας, τα φύλλα σαν να `ταν σε περβόλι.

Ποτέ μα ποτέ, σε κανέναν, δεν έκανε κακό,
μα πιο πολύ από λύκαινα την τρέμαν όλοι,
μα πιο πολύ από λύκαινα την τρέμαν όλοι.

Αγαπώντας μια νύχτα, αγαπώντας για πάντα
κι όπως πάντα, περνώντας στα μάτια απ’ το χάδι,
την θυμάμαι να λέει: "Έχει πλάκα μ’ εσένα.
Εδώ τους μαζεύω πέντε - πέντε μαζί και φαντάρους
κι εργάτες και παιδιά απ’ το κόμμα.
Η μόνη εξαίρεση, μωρό μου, είσαι εσύ."

Κι εμείς φτιάχναμε φάρσες στα γραφεία κηδειών
καθώς γυρίζαμε στις τρεις, απ’ τις ταβέρνες.
Όπως γυρίζαμε στην πόλη όλη τη νύχτα,
μην την αφήσουμε να εφησυχαστεί.
Πίνοντας μπύρες με κονιάκ όλο τον χρόνο,
διαβάζοντας Ιούνιο, πριν πάμε διακοπές.

Όπως γυρίζαμε στην πόλη όλη τη νύχτα,
τη Τζένη ψάχνοντας που `χε πια κουραστεί,
που `χε, τα στρας, τινάξει απ’ το κορμί της,
το δρόμο κάνοντας να μοιάζει ουρανό,
στο δρόμο, βρήκαμε την Μαίριλυν Μονρόε,
μας είπε η Τζένη πως δεν είναι πια εδώ.

Που περπατούσε χωρίς να βουλιάζει στον Θερμαϊκό,
της Δύσης, μαζεύοντας, τα φύλλα σαν να `ταν σε περβόλι.
Ποτέ μα ποτέ, σε κανέναν, δεν έκανε κακό,
μα πιο πολύ από λύκαινα την τρέμαν όλοι,
μα πιο πολύ από λύκαινα την τρέμαν όλοι.

Κι απ’ το λουλούδι, έμεινε μονάχα τ’ όνομά του.
Η Τζένη χάνεται στη μάνα της, τη νύχτα.
Περιμένει τη νύχτα που θα φέρει τη μέρα,
το κορμί της με τη μέρα να ενωθεί.
Ως τότε, η Τζένη γονατίζει στο σκοτάδι των κινηματογράφων,
ρουφώντας τις ανταύγειες της οθόνης,
κάτω απ’ τις πολυθρόνες,
και φυλακίζει μία πόλη στην πορφυρή της, μέσα, φυλακή,
και φυλακίζει μία πόλη στην πορφυρή της, μέσα, φυλακή.