Σ’ ένα χαρτί ζωγράφισες
τον ήλιο το φεγγάρι ,
όταν θα λείπεις είχες πει ,
να τα `χω συντροφιά μου ,
τα πήρα και τα κέντησα
πάνω στο μαξιλάρι ,
για να φωτίζουν μάτια μου ,
πάντα τα όνειρά μου .

Κι έκαψε ο ήλιος το χαρτί
κι έσβησε το φεγγάρι
στου σκοταδιού – της μοναξιάς
πλανιέμαι τη σιγή ,
σκίζει ο πόνος τη καρδιά
και τρέμει σαν το ψάρι ,
που στη στεριά το έριξε
το κύμα του γαρμπή .

Σ’ ένα χαρτί ζωγράφισες
τον ήλιο το φεγγάρι ,
ήλιος – φεγγάρι ήσουνα
στη σκέψη την καρδιά μου ,
τώρα τα δάκρυα κυλούν
βροχή στο μαξιλάρι
και ματωμένη συννεφιά
έπνιξε τη ματιά μου .

Κι έκαψε ο ήλιος το χαρτί
κι έσβησε το φεγγάρι
στου σκοταδιού – της μοναξιάς
πλανιέμαι τη σιγή ,
σκίζει ο πόνος τη καρδιά
και τρέμει σαν το ψάρι ,
που στη στεριά το έριξε
το κύμα του γαρμπή .