Βραδιάζει στα Εφτάνησα,
νυχτώνει στο Μοριά,
φυσάει βοριάς στα Γιάννενα,
νοτιάς στον Πειραιά...

Καμίνια, Ξάνθη, Κέρκυρα,
Κρήτη, Καλαμαριά,
η μάνα χάνει το παιδί
και το παιδί πεινά.

ΡΕΦΡΑΙΝ:Στέκει η Ελλάδα σαν παλιά
αρχόντισσα κυρά ,
ξυπόλυτη στα παρδαλά
τα ρούχα τα φτωχά,

την προίκα της μπαλώνει
μ’ ένα παλιό βελόνι,
δακρύζει, βαλαντώνει,
ποτέ της δεν τελειώνει,
όσο και να μπαλώνει...
Ελλάδα μου....

Ο Μακρυγιάννης στο Μυστρά,
χορεύει ζεϊμπεκιά,
τρεις Ευρωπαίοι τού πετούν
εφτά χρυσά φλουριά,

τα δένει γύρω στο λαιμό,
φουντάρει στον Ισθμό,
η μάνα χάνει το παιδί
κι ο κόσμος το μυαλό...

ΡΕΦΡΑΙΝ:Στέκει η Ελλάδα σαν παλιά
αρχόντισσα κυρά ,
ξυπόλυτη στα παρδαλά
τα ρούχα τα φτωχά,

την προίκα της μπαλώνει
μ’ ένα παλιό βελόνι,
δακρύζει, βαλαντώνει,
ποτέ της δεν τελειώνει,
όσο και να μπαλώνει...
Ελλάδα μου....