Απόψε, στη μοναξιά μου
σε ζήτησα πάλι, αγάπη μου γλυκιά,
στον ύπνο μου, άπλωσα χέρι,
κατέβα, γλυκό μου αστέρι,
να θυμηθούμε τα παλιά.

Πότε θα `ρθεί τ’ αγέρι να μας πάει ως τ’ Αλγέρι,
μακριά απ’ αυτά τα μέρη που η καρδιά μας ξέρει,
μονάχα στάχτη και φωτιά, μωρό μου,
πότε θα `ρθεί τ’ αγέρι να μας πάει ως τ’ Αλγέρι,
μακριά απ’ αυτά τα μέρη που η καρδιά μας ξέρει,
μονάχα στάχτη και φωτιά.

Οι δυο μας σ’ ένα καΐκι
τα ρούχα μας έχουμ’ απλώσει για πανιά
κι ο έρωτας είναι τιμόνι,
ποτέ δε θα μείνουμε μόνοι,
ξαναγυρίζουν τα παλιά.

Πότε θα `ρθεί τ’ αγέρι να μας πάει ως τ’ Αλγέρι,
μακριά απ’ αυτά τα μέρη που η καρδιά μας ξέρει,
μονάχα στάχτη και φωτιά, μωρό μου,
πότε θα `ρθεί τ’ αγέρι να μας πάει ως τ’ Αλγέρι,
μακριά απ’ αυτά τα μέρη που η καρδιά μας ξέρει,
μονάχα στάχτη και φωτιά.

Πότε θα `ρθεί τ’ αγέρι να μας πάει ως τ’ Αλγέρι,
μακριά απ’ αυτά τα μέρη που η καρδιά μας ξέρει,
μονάχα στάχτη και φωτιά.