Βγήκαν στο δρόμο οι ενοχές σου και σε ζητάνε,
κανείς δεν ξέρει πού να σε ψάξουν, μονάχα εγώ,
εγώ που σ’ έκρυψα στα όνειρά μου να σε φυλάνε
σ’ αυτό τον τόπο σε κρύβω πάντα, για να σε βρω.

Ένα παλάτι χτίζει η αγάπη στη εξορία
και κλείνει μέσα και το κουφάρι και το φονιά.
Εκεί τα όνειρα παραδομένα στην ιστορία
ζουν κι ανασαίνουν μες στα σκοτάδια τα ιερά.

Βγήκε στο δρόμο κι η απορία, να σε γυρέψει
κανείς δεν ξέρει πού να σε ψάξει, μα ούτε κι εγώ
και το παλάτι που σ’ είχα κρύψει το `χεις πλανέψει.