Ίσως να φταίνε οι νύχτες που νιώθω
κι απόψε πολύ μοναξιά.
κανένα φεγγάρι δε βγήκε αυτή τη βραδιά.

Όλη η ζωή μου για πάντα δεμένη
σφιχτά στη δική σου τροχιά
κι εσύ μια αγάπη που σε περιμένω κρυφά.

Ίσως να φταίνε οι λέξεις που καίνε
και αφήνουν βαθιές χαρακιές
στιγμές που δαγκώνεις τα χείλη και μέσα σου κλαις.

Θες να φωνάξεις, να βρίσεις, να σπάσεις
να πεις ένα φτάνει ως εδώ
ή έστω ένα λόγο να βρεις για να πεις σ’ αγαπώ.

Δωσ’ μου μια αγκαλιά
μοναξιά να μη νιώθω άλλο πια.
Δωσ’ μου μια αγκαλιά
στ’ άγγιγμα σου να σπάσει η καρδιά.
Δωσ’ μου μια αγκαλιά
άνοιξε μου μια πόρτα στη ζωή
κράτησε με γιατί η αγάπη αυτή
να μας σώσει μπορεί.

Ίσως να φταίνε οι μέρες που φεύγουν
κι αφήνουν στο σώμα πληγές
αγάπες χαμένες που μένουν για πάντα στο χθες.

Όμως απόψε μου λείπεις και ψάχνω
μια ανάσα δική σου να βρω
σ’ αυτόν τον αδιάφορο κόσμο να ζω δεν μπορώ.

Δωσ’ μου μια αγκαλιά
μοναξιά να μη νιώθω άλλο πια.
Δωσ’ μου μια αγκαλιά
στο άγγιγμα σου να σπάσει η καρδιά.
Δωσ’ μου μια αγκαλιά
άνοιξε μου μια πόρτα στη ζωή
κράτησε με γιατί η αγάπη αυτή
να μας σώσει μπορεί.

Κράτησε με γιατί η αγάπη αυτή
να μας σώσει μπορεί.