Να `ναι ο αέρας που φυσά
να ζωγραφίζει λίμνες
και το νερό με τα νερά
να στρέφεται σε δίνες.

Μόνη σε είδα
στη φωτιά τα μάτια κι η καρδιά.

Τώρα
με βαθιά σημάδια
τα στενά τα βράδια
δύτες στα πηγάδια
όλα γύρω άδεια
αριθμοί ψεγάδια
άνθρωποι κοπάδια.

Λόγια
η βροχή να μπαίνει
την ψυχή να πλένει
μες στην πόλη ξένοι
μια κλωστή μάς δένει
σαν ιστός υφαίνει
ποιος να πει τι φέρνει.

Να `ναι η γη σαν αγκαλιά
στου ουρανού τ’ αλώνι
και το βουνό με τα βουνά
τα χρόνια του ν’ απλώνει.

Μόνη σε είδα
κεραυνός ο ήχος κι ένα φως.

Να `ναι μια ανάσα μια στιγμή
μες στη σιωπή ν’ ανθίσει
να βγει στον δρόμο η χαρά
κοντά μας να καθίσει.