Από τότε που χωρίσαμε έχω βρει τον εαυτό μου,
ξαναγύρισε το χαμόγελο στο προσωπό μου.
Η ταφόπλακα απ’ το στήθος μου έχει φύγει κι ανασαίνω.
Νιώθω ότι σιγά σιγά αρχίσω κι ανεβαίνω, ανεβαίνω..

Μπορώ να κάνω ότι θέλω,
μπορώ να λεω ότι θέλω,
μπορώ να πάω όπου θέλω,
μπορώ, σου λεώ αλήθεια,
για σένα πια δε πεθαίνω.

Μπορώ να ζήσω μακριά σου,
μπορώ και δίχως τα φιλιά σου
μπορώ να ζήσω μοναχός μου,
μπορώ, για σένα πια δε πεθαίνω..

Η μέρα μου αρχίζει δίχως χριστοπαναγίες,
τη νύχτα πια κοιμάμαι και δεν έχω αυπνίες.
Κρίσεις μελαγχολίας τώρα δε παθαίνω,
νιώθω ότι σιγά σιγά αρχίζω κι ανεβαίνω.