Πάλι μπροστά μπροστά στη τηλεόραση,
κανάλια να αλλάζω με βρίσκει το πρωί.
πάλι το μίσος κι αγανάκτηση,
αλλάζουνε και γίνονται μέσα μου στοργή.

Κι απορώ με μένα άλλη μια φορά,
πώς; γίνεται κι ακόμα σ’ αγαπάω σε συγχωράω..
σε σένανε γυρνάω σου τηλεφωνάω όλα τα ξεχνάω,
για πες μου πώς;

γίνεται κι ακόμα σ’ αγαπάω σε συγχωράω..
σε σένανε γυρνάω σου τηλεφωνάω όλα τα ξεχνάω,
για πες μου πώς;

Πες μου πώς να συνεχίσω, πες μου πώς να σε ξεχάσω
πες μου πώς να συνηθίσω στη ιδέα πως θα σε χάσω..

Πάλι με δάχτυλα που τρέμουν σε λίγο
θα σηκώσω δειλά το ακουστικό.
Μια αποτυχημένη απόπειρα να ζήσω μακριά σου
τελειώνει πάλι εδώ.
Κι απορώ με μένα, άλλη μια φορά

πώς γίνεται κι ακόμα σ’ αγαπάω σε συγχωράω..
σε σένανε γυρνάω σου τηλεφωνάω όλα τα ξεχνάω,
για πες μου πώς;