Είναι καημός η ξενητειά,
βαρειά καρδιά, θολή ματιά
και όνειρα θλιμμένα.
Μακριά απ’ τον τόπο που αγαπάς,
χαρά και αγάπη να ζητάς
με χείλη πικραμένα.

Και στο βοριά, και στο νοτιά
είναι καημός η ξενητειά.

Μόνοι σε τόπους μακρινούς,
κάτω από ξένους ουρανούς
να ζεις με την ελπίδα
πως κάποιο δείλι, κάποια αυγή
θα αφήσεις ποια την ξένη γη
να πας για την πατρίδα.