Εγνώρισα τον άνθρωπο κι αγάπησα τα ζωα,
μα άνθρωπος είμαι κι εγώ, που τραγουδάω τώρα.
Για την αγάπη τραγουδώ, για την αγάπη κλαίω
μα τη ζωή μου ξέχασα, για τη ζωή μου κλαίω.

Τραγούδησε στη γέφυρα, μαντήλι στο περβάζι
δύο μαύρα μάτια παιδικά, στο πρωινό τ’ αγιάζι.
Κλάματα στη Σρεμπρένιτσα, λυγμοί στο Βελιγράδι
μάτια γυναίκας στην Καμπούλ, φωτίζουν το σκοτάδι.
Παράπλευροι ειν’ οι στόχοι τους, άγριοι πολέμου ήχοι
παράπλευροι κι οι στίχοι μου, παλεύουν με τα τείχη,
παράπλευροι κι οι στίχοι μου, πετροβολούν τα τείχη.