Θα σου κλέψω το σακάκι, δυο γραβάτες θα φορώ
κι αν με ξαναπείς αλήτη πάλι εγώ σε συγχωρώ.
Έμαθα σ’ αυτό τον κόσμο αμαρτίες ν’ αφαιρώ
των ανθρώπων που δεν ξέρουν πως επέζησα εγώ.
Κι αν σου πέσει το λαχείο ξεφορτώσου τα λεφτά
η ζωή είναι ένα αστείο και ο θάνατος γελά.

Συνταγές ισορροπίας, ανισόρροπος εγώ
συμβουλές αταραξίας, ταραχοποιος εγώ.
Η μιζέρια κι η δουλεία ένα κι ένα κάνουν δυο
κι όλα γύρω μου κατάπιαν το αμίλητο νερό.
Δεν τα κάνω εγώ πλακάκια με κανένανε θεσμό
στέγνωσα σε μανταλάκια το δικό μου εαυτό.

Η μοντέρνα φαντασία πάει να σπάσει τα δεσμά
είναι όμως οπτασία, δεν πατάει πουθενά.
Και η τοξικομανία παραμύθα είναι κι αυτή
στον καθρέφτη σου ψυχή μου καθρεφτίσου μοναχή.
Δεν τα κάνω εγώ πλακάκια με κανένα κερατά
μη μ’ ανάψουν τα γλομπάκια και σου κάνω σαματά.