Ό,τι, από πρώτα, καλά ετοιμασμένο
και προβαρισμένο κι αν παίξεις,
λαμπρός ηθοποιος λουσμένος στο φως
γοητεία και τέχνη, μαστοριά καλλιτέχνη,
μακιγιάζ και κοστούμι.

Στο κέντρο του κόσμου το ρόλο σου παίξε
το γέλιο, το κλάμμα στις λέξεις,
η σκηνή σε ζεσταίνει, σ’ αγκαλιάζει, σε ραίνει
με λουλούδια, με χρήματα, με χειροκροτήματα
σ’ ουρανούς σε πηγαίνει.

Μα η αλήθεια, γλυκιά ή πικρή,
παρασκήνιο είναι, ψυχή μου,
κρύψου όσο θέλεις μα κάποια στιγμή
η αυλαία θ’ ανοίξει, θα σ’ αποκαλύψει,
τότε παίξε αν μπορείς, αν μπορείς.

Στα χρώματα, πάντα να παίζει η μπάντα
τραγούδια γι’ αγάπες και μίση,
ντυμένος κουρέλια, ντυμένος με τάξη,
βασιλιάς και ζητιάνος, πολισμάνος και κλέφτης,
στρατηγός και φαντάρος.

Στα πόδια σου ο κόσμος, ο όμορφος κόσμος
κι εσύ, λαμπερός μέσ’ στη μέση,
η νύχτα σε κλέβει, η μέρα ζηλεύει,
των θεών χαϊδεμμένος, της ζωής κερδισμένος,
εραστής, ερωμένος.

Μα η αλήθεια, γλυκιά ή πικρή,
παρασκήνιο είναι, ψυχή μου,
κρύψου όσο θέλεις μα κάποια στιγμή
η αυλαία θα κλείσει, μοναχό θα σ’ αφήσει,
τότε παίξε αν μπορείς, αν μπορείς.