Θέλω να φύγω μακριά,
να ανοίξω τα φτερά μου, να πετάξω
σε άλλους τόπους, εκεί ψηλά,
και πίσω πια να μη ξανακοιτάξω.

Μα που θα βρω τα φτερά
σε αυτόν τον έρημο τον κόσμο τον άδειο;
Κάνω λοιπόν τα όνειρα τώρα φτερά μου
και πετάω...

Μη με κοιτάς, μη με κοιτάς
μ’ αυτά τα δυο σου τα μάτια.
Να μ’ αγαπάς, να μ’ αγαπάς
τώρα που γίνομαι κομμάτια.

Πόσοι είναι αυτοί που δώσανε
πολλά για μιαν αγάπη.
Στο τέλος μείναν μοναχοί
σκαλίζοντας τη στάχτη.

Κι όσα ταξίδια έκαναν
με τα φτερά τους ανοιγμένα,
ξεχάστηκαν σε μια στιγμή
κι όλα φαίνονται σαν ξένα.