Ένα σ’ αγαπώ
που το κάθε γράμμα εννοεί
σ’ ένα χάος είναι το σκοινί που ισορροπώ.
Ένα σ’ αγαπώ
αν στα χείλη το `χεις πως αργεί
λάβα στο κορμί μου να χυθεί
πάλι να καώ, για ν’ αναστηθώ.

Άγριες θάλασσες οι μέρες μακριά σου
μου `λειψες, πως να στο πω.

Ώρα να γυρίσεις, δε με ζουν οι αναμνήσεις,
ώρα να γυρίσεις με φιλιά να μ’ αφοπλίσεις.
Κι όταν μ’ αγκαλιάσεις τις πληγές να ησυχάσεις
πρόσεχε, μάτια μου σαν καθρέφτη μη με σπάσεις.

Ένα σ’ αγαπώ
στις ερήμους πέφτει σαν βροχή
είναι προσδοκία και ευχή που αποσιωπώ.
Ένα σ’ αγαπώ
πες, να γίνει ο κόσμος φωτεινός
έλα, γίνε πάλι ουρανός
για να ακουμπώ, αν παραπατώ.

Ώρα να γυρίσεις δε με ζουν οι αναμνήσεις,
ώρα να γυρίσεις με φιλιά να μ’ αφοπλίσεις.
Κι όταν μ’ αγκαλιάσεις τις πληγές να ησυχάσεις
πρόσεχε, μάτια μου σαν καθρέφτη μη με σπάσεις.