Κι αυτό το βράδυ, μέσ’ στους δρόμους, σαν αλήτης,
στριφογυρίζω, στη δική σου γειτονιά,
άνοιχ’ την πόρτα, μη μου δείχνεις απονιά,
εγώ για σένανε θυσίασα πολλά.

Άνοιχ’ την πόρτα, να χαρείς,
και πάρε με κοντά σου,
μοναδικό σωσίβιο
έχω την αγκαλιά σου.

Τι θ’ απογίνω μέσ’ στον κόσμο, δεν το ξέρω,
άμα το "όχι" συνεχίζεις να μου λες,
μπρός στα σκαλιά σου θα περνάω τις βραδιές,
τι κι αν ζητάνε την αγάπη μου πολλές.

Άνοιχ’ την πόρτα, να χαρείς,
και πάρε με κοντά σου,
μοναδικό σωσίβιο
έχω την αγκαλιά σου.