Τι ωφελούν στο τέλος-τέλος όλ’ αυτά
για ποιον την χτίζεις και προς τι αυτήν την πολιτεία
μια και δε θάρθουνε ποτέ
ποτέ δε θάρθουν τα πουλιά να χτυπήσουνε τα τζάμια
ποιος ο λόγος να χαλάς τις νύχτες και τις μέρες σου
ταχτοποιώντας τις γραμμές τα επίπεδα τις πέτρες
μια και το ξέρεις πως ο ίσκιος των σπιτιών
θα μετατοπίζεται μονάχος
κυκλοφορώντας εγκαρσίως.
Δε θαρθούνε.
Ο κουρνιαχτός που ξαγναντεύεις κει στον κάμπο
μην ελπίζεις
δεν είναι μετανάστες.
Αποτραβήξου στην πλαγιά
ανάμεσα στα πεύκα
κι άσε την ψυχή σου ν’ απολαύσει
την άμεμπτη παράταξη και τον ήχο τού ταμπούρλου
μείνε κει και κοίτα ως το τέλος
κοίτα τους που άλλοι με κλειδιά κι άλλοι με χειροπέδες
θα γκρεμίζουν
συμμαχούντες
γεφύρια στέγες φιλιατρά
κοίτα τους
καθώς θα ισοπεδώνουν την πολιτεία πού `χτισες
και θα την σπέρνουν άλας.