Όσο ψηλά κι αν ανεβείς εδώ θα παραμένεις.
Θα σκοντάφτεις και θα πέφτεις εδώ μες στα χαλάσματα
χαράζοντας γραμμές
εδώ θα επιμένεις δίχως βία
χωρίς ποτέ να καταφύγεις στη βολική απόγνωση
ποτέ στην περιφρόνηση
κι ας έχουν σήμερα τη δύναμη αυτοί που οικοδομούνε ερημώσεις
κι ας βλέπεις φάλαγγες ανθρώπων να τραβάν συντεταγμένοι για το ξυλουργείο
να δέχονται περήφανοι
την εκτόρνευσή τους
και να τοποθετούνται στα αυστηρά τετράγωνα
σαν πιόνια.

Όσο ψηλά κι αν ανεβείς εδώ θα παραμένεις.
Θέλεις δε θέλεις θα βαδίζεις
εδώ μες στα χαλάσματα που τα έχουν σπείρει άλας.
Εσύ θα επιμένεις να μετράς τον χρόνο στις σειρές
των πετρωμάτων
σάμπως να ήσουν σίγουρος πως θάρθει κάποια μέρα
που οι χωροφύλακες κ’ οι επαγρυπνητές θα βγάλουνε τις στολές τους.
Υπολογίζοντας την κλίση που θάχουν τα επίπεδα
θα επιμένεις πριονίζοντας τις πέτρες μοναχός σου
θέλεις δε θέλεις πρέπει ν’ αποχτήσεις τον δικό σου χώρο.