Σαν να πετάς τη βροχή στα πόδια μου,
σαν να γλιστρούν στους ώμους μου
τα κλάματα σου.
Αφού ποτέ δε μετράς τα λόγια μου
γιατί ακουμπάς στα χέρια μου τα αινίγματά σου.

Τι πεθυμάς κι όλο γυρνάς, τι να το κάνω.
Τα χίλια φύλλα της καρδιάς
μην τα μετράς, δε βγαίνουν παραπάνω.

Σαν να πετάς τη βροχή…

Σαν να πετάς τη χαρά στο πάτωμα,
σπρώχνεις με βια το μάλωμα
πάνω στο φως μου.
Σκορπάς ανέμους σε κάθε αντάμωμα
κι εγώ με χρώμα κι άρωμα τους φέρνω εντός μου.