Είδα `σε κι αναστήθηκα με μια γλυκιά μαθιά σου
που `μουνε σαν και το νεκρό τόσον καιρό μακριά σου.

Μόνο εκείνος `π’ αγαπά μπορεί να το πιστέψει
ότι τσ’ αγάπης τ’ ο καημός τη σταματά τη σκέψη.

Σ’ αγάπησα κι επίστεψα πως βρήκα τη χαρά μου
μα `σύ μου τον μεγάλωσες τον πόνο στην καρδιά μου.

Αντίς να σου καταρισθώ χίλιες ευκές σου δίνω
να μη σε βλάψουνε ποτέ τα δάκρυα που σου χύνω.