Ως το δέκα εγώ μετράω κι εσύ φεύγεις να κρυφτείς
Τρέχω για να σε προφτάσω. «Μη φοβάσαι» εσύ θα πεις
Κι όταν λέω «φτου και βγαίνω» δε σε βλέπω πουθενά
Σου φωνάζω. Μα ένα φρένο τη φωνή μου ξεπερνά.

Ποιος κλείνει τα μάτια για ένα λεπτό;
Και ποιος τα φυλάει εγώ να κρυφτώ
Τα χρόνια περάσαν κι εσύ είσαι εκεί
Μετράς ως το δέκα ξανά απ’ την αρχή.

Τριάντα χρόνια αργότερα ανοίγω το συρτάρι
Σου αφήνω τα παλιά σπαθιά δίπλα στο μαξιλάρι
Γυρνάς. Στα μάτια με κοιτάς. Η ίδια απορία
«Εννιά και δέκα», θα μου πεις και «Φτου ξελευθερία».

Ποιος κλείνει τα μάτια για ένα λεπτό;
Και ποιος τα φυλάει σ’ αυτό το κρυφτό;
Τα χρόνια περάσαν, κι αν είσαι εκεί
Μαζί ως το δέκα μετράμε. Μαζί.