Έτσι ξεκίνησε σαν μια μαγεία
σαν κάτι εξωπραγματικό,
ένα χαμένο ιδανικό,
μια ξεχασμένη από χρόνια πολιτεία.

Έτσι ξεκίνησε και σε ερωτεύτηκα
έκανα όνειρα και σε εφιάλτες μπλέχτηκα
κι αυτό που νόμιζα κρυφό παράπονο
ήταν το πείσμα σου το άδικο και άπονο.

Δεν έχει νόημα να ενδιαφέρομαι
σαν να χρωστάω κάτι να συμπεριφέρομαι,
να χαραμίζομαι, να μπαίνω σε έξοδα
για να πληρώνω τα δικά σου αδιέξοδα.
Δεν έχει νόημα να αναλώνομαι
για μια χίμαιρα να ζω και να πληγώνομαι,
μ’ όλους τους άχρηστους εσύ μπερδεύεσαι,
ποιον κοροϊδεύεις όταν λες ότι με σκέφτεσαι.

Είσαι μονάχη σου μια συμμορία,
είσαι ο ψυχρός εκτελεστής
κι ο πληρωμένος δικαστής,
μια δίχως λύτρωση και τέλος ιστορία.

Είσαι μια μάστιγα μια γομολάστιχα
που σβήνει όσα σου προσφέρω και κουράστηκα,
να βρίσκω νόημα στο παραλήρημα
του παθιασμένου εγωισμού σου να `μαι στήριγμα.

Δεν έχει νόημα να ενδιαφέρομαι
σαν να χρωστάω κάτι να συμπεριφέρομαι,
να χαραμίζομαι, να μπαίνω σε έξοδα
για να πληρώνω τα δικά σου αδιέξοδα.
Δεν έχει νόημα να αναλώνομαι
για μια χίμαιρα να ζω και να πληγώνομαι,
μ’ όλους τους άχρηστους εσύ μπερδεύεσαι,
ποιον κοροϊδεύεις όταν λες ότι με σκέφτεσαι.