Χτες τη φωτογραφία σου
την έκανα κομμάτια
γιατί με κοροϊδεύανε
τα πονηρά σου μάτια.

Την έσκισα, την πέταξα,
την πάτησα στο χώμα
μα κι από εκεί ειρωνικά
χαμογελούσε ακόμα.

Η φωτογραφία σου ήτανε για μένα
μια ζωή ολόκληρη απ’ τα περασμένα.
Νόμιζα πως ήτανε παρηγοριάς λιμάνι
μα κι η αφιέρωση ήτανε μια πλάνη.

Χτες τη φωτογραφία σου
την έκανα κομμάτια
γιατί με κοροϊδεύανε
τα πονηρά σου μάτια.

Καθώς όμως την πέταγα
σαν να `λεγε η φωνή σου
μ’ αυτό που πήγες κι έκανες
έσκισες τη ζωή σου.

Η φωτογραφία σου ήτανε για μένα
μια ζωή ολόκληρη απ’ τα περασμένα.
Νόμιζα πως ήτανε παρηγοριάς λιμάνι
μα κι η αφιέρωση ήτανε μια πλάνη.