Έρως ανίκατε μάχαν,
Έρως, ός εν κτήμασι πίπτεις,
ός εν μαλακαίς παρειαίς νέάνιδος εννυχεύεις,
φοιτάς δ’ υπερπόντιος εν τ’ αγρονόμοις αυλαίς,
καί σ’ ούτ’ αθανάτων φύξιμος ουδείς
ούθ’ αμερίων σέ γ’ ανθρώπων.
Ο δ’ έχω μέμηνεν.

Σύ καί δικαίων αδίκους φρένας παρασπάς επί λώβα,
σύ καί τόδε νείκος ανδρών ξύναιμον έχεις ταράξας·
νικά δ’ εναργής βλεφάρων ίμερος ευλέκτρου νύμφας,
τών μεγάλων πάρεδρος εν αρχαίς θεσμών.

Άμαχος γάρ εμπαίζει Θεός, Αφροδίτα.

Νυν δ’ ήδη `γώ κ’ αυτός θεσμών έξω φέρομαι
τά δ’ ορών ίσχειν δ’ ουκέτι πηγάς δύναμαι δάκρυων.

Έρως ανίκατε μάχαν.
Έρως.