Όταν νυχτώνει, η μοναξιά θα σε κυκλώνει
κι η απουσία μου βουνό,
τοίχος μπροστά σου και πίσω το κενό,
όταν νυχτώνει, μόνη διέξοδος για σένα θα `μαι εγώ.

Θέλεις δε θέλεις θα με σκέπτεσαι,
θέλεις δε θέλεις θα πονάς,
πάλι στην πόρτα μου θα έρχεσαι,
θέλεις δε θέλεις θα μ’ αγαπάς.

Όταν χαράζει, θα `ναι η στιγμή που σε τρομάζει
κι η αγκαλιά σου αδειανή
κι όλα τριγύρω, μια απέραντη σιωπή,
όταν χαράζει, μόνο εμένανε θα θέλεις να `μαι εκεί.

Θέλεις δε θέλεις θα με σκέπτεσαι,
θέλεις δε θέλεις θα πονάς,
πάλι στην πόρτα μου θα έρχεσαι,
θέλεις δε θέλεις θα μ’ αγαπάς.

Πάλι στην πόρτα μου θα έρχεσαι,
θέλεις δε θέλεις θα μ’ αγαπάς.