Μη μου λες πόσοπ με λατρεύεις
κι ύστερα να με σκορπάς,
πώς μπορείς κι όλο με παιδεύεις,
ψεύτικα να μ’ αγαπάς.

Αφού δε νιώθεις τίποτα, από μένα τι ζητάς,
μη με τυραννάς αν δε μ’ αγαπάς,
τίποτα, δίπλα σου δεν είμ’ εγώ
και θα τρελαθώ, είσαι αρρώστεια στο μυαλό.

Σ’ έχω και δε σ’ έχω, φτάνει, δεν αντέχω
να γυρνάς με άλλους αγκαλιά,
σ’ έχω και δε σ’ έχω, πίσω σου να τρέχω,
δεν μπορώ να ζήσω άλλο πια,
πες μου, μήπως θέλεις να πεθάνω;

Πού γυρνάς κάθε που βραδιάζει,
ψάχνεσαι, δεν μ’ αγαπάς,
με πονάς κι ούτε που σε νοιάζει,
σαν τσιγάρο με πετάς.

Αφού δε νιώθεις τίποτα, από μένα τι ζητάς,
μη με τυραννάς αν δε μ’ αγαπάς,
τίποτα, δίπλα σου δεν είμ’ εγώ
και θα τρελαθώ, είσαι αρρώστεια στο μυαλό.

Σ’ έχω και δε σ’ έχω, φτάνει, δεν αντέχω
να γυρνάς με άλλους αγκαλιά,
σ’ έχω και δε σ’ έχω, πίσω σου να τρέχω,
δεν μπορώ να ζήσω άλλο πια,
πες μου, μήπως θέλεις να πεθάνω;