Πάντα θλιμμένη χαραυγή
Για μένα ξημερώνει
Γιατί την ώρα που ξυπνώ
Κάθε χαρά τελειώνει .

Βαρύ βαρύ το ζάλο μου
Και ταπεινά βαδίζω
Μοναχικός ο δρόμος μου
Μα οπίσω δε γυρίζω .

Πάντα με το παράπονο
Τα χείλι μου ανοίγει
Γιατί είναι η πίκρα μου πολύ
Και η χαρά μου λίγη.

Στην μια μου χέρα έχω σταυρό
Στην άλλη το τουφέκι
Και στην ψυχή παρα΄χωστώ
Φωτία κι αστροπελέκι .