Δίπλωνε το εισιτήριό της
Στα δύο, στα τέσσερα, στο οχτώ
Μα ήταν η ίδια θρυμματισμένη

Σε δύο, σε τέσσερα, σ’ οχτώ
Σε χίλια δυο κομμάτια

Κράτησε το εισιτήριό του,
εκείνο που τσαλάκωνε
από εκνευρισμό κι αμηχανία στο αστικό,
όσο της αποκάλυπτε τον έρωτά του.

Το είχε κάνει μια μικροσκοπική βεντάλια
απ’ τα τσακίσματα.
Το φύλαξε στο πορτοφόλι της
για να `χει κάτι δικό του.
Για να θυμάται τη νευρικότητα
που τα δάχτυλά του μετάγγισαν στο μικρό χαρτί
τη στιγμή της εξομολόγησής του.