Μοβόρο πάντοτε με λες
γιατί γελάω όταν κλαις,
στο λέω τι συμβαίνει,
το κλάμα σ’ ομορφαίνει.

Τι όμορφη που είσαι όταν κλαις,
το δάκρυ σαν διαμάντι αργοκυλάει.
Αγάπη μου, τι όμορφα που κλαις.
Ακόμα λίγο κλάψε και σου πάει.

Ξανά σε πρόσεξα κι εχτές,
την ώρα π’ άρχισες να κλαις
και ήσουνα, βρε φως μου
η πι’ όμορφη του κόσμου.

Τι όμορφη που είσαι όταν κλαις,
το δάκρυ σαν διαμάντι αργοκυλάει.
Αγάπη μου, τι όμορφα που κλαις.
Ακόμα λίγο κλάψε και σου πάει.

Μοβόρο, μη με ξαναπείς
και την αλήθεια αν θες να δείς,
κοιτάξου στον καθρέφτη,
δε θα με βγάλεις ψεύτη.

Τι όμορφη που είσαι όταν κλαις,
το δάκρυ σαν διαμάντι αργοκυλάει.
Αγάπη μου, τι όμορφα που κλαις.
Ακόμα λίγο κλάψε και σου πάει.